Saturday 22 November 2014

माझी मैत्रीण...

एक माझी मैत्रीण आहे साधी भोळी अल्लड,
रोज तीची होत असते काही न काही गडबड...

धावपळ खटपट दगदग तीची सारखीच चालू असते,
तिच्या मनाची तळमळ मात्र कुणालाच कळत नसते...

सगळ्या कामांची सुरूवात ती वेळेअगोदरच करते,
पण वेळेचे हे तीचे गणित मात्र अजूनही सारखेच चुकते...

लहान सहान सगळ्याच गोष्टींचे तीला मात्र असते टेंशन फार,
सदानकदा डोक्यात तीच्या चालू असतात शंभर विचार...

अशा अनेक विचारांच्या गोंधळामुळे त्रासलेली दिसते तीची मुद्रा,
जणु सगळ्या धडपडीमध्ये अपूर्ण राहीलेली असते तीची निद्रा...

आहे तशी ती खूप खेळकर खोडकर अशी गुणी ललना,
पण व्यक्त नाही करू शकत ती तीच्या मनातील सा-या भावना...

आनंदात तीला डुबायचे असते, उंच आकाशात उडायचे असते,
पण भीत्रटपणामुळे जणु ती सगळ्याच गोष्टींना मुकते...

विचार सगळ्याचा ती खूप करते, आणि विचारातच हरवून जाते,
अशा अनेक विचारातून मग स्वतःलाच स्वतः ती सावरते...

विनोद ऐकल्यावर मोकळे पणाणे ती खूप खळखळून हसते,
हसताना मग त्या वेळी ती खूपच सुंदर दिसते...

अश्या माझ्या या अल्लड मैत्रीणीच्या चेह-यावर रहावा सदा उल्हासीत हर्ष,
दुःख तीचे सारे दूर पळावे आणि व्हावा फक्त सूखाचाच स्पर्श...

*** लिंगूराम शापित






सुंदर स्वप्नांची झोप...

रात्र झाली अंधार पडला माझ्या अवती भवती,
नाजुक चांदण्यांची शाल पसरली मोकळ्या नभावरती...

आपसूक माझे डोळे मिटून छान झोप मला लागली,
अन् स्वप्ने सूखाची आनंदाची पटकन् मला पडली...

त्या सगळ्या सुंदर स्वप्नांना कवटाळून मी बसलो,
अन् खूप काळानंतर असा मी मोकळेपणाने हसलो..

काळ्याकुट्ट अंधाराची मग संपत आली वाट,
हळूच पहाट पांघरून आली दाट धुक्यांची लाट...

दाटधुक्यांच्या त्या लाटेमध्ये मी वाट हरवून गेलो,
अन् अचानक पलंगावरून मी धपकन् खाली पडलो...

डोळे उघडून पहाता झाली कीलबीलाट पक्षांची,
बघता बघता उडली माझी साखर झोप स्वप्नांची...

*** लिंगूराम शापित

Thursday 20 November 2014

फक्त तिच्याचसाठी ....


योगायोगाचे जीवन माझे, योगायोगानेच सारे घडणे
सरळ मार्ग मुळीच नाही, नुसतीच सारी वळणे...

अशाच एका वळणावरती, ती मला भेटली
दोघांच्याही दुःखाची मग गळा भेट हो घडली...

मी तर खूप दुःखी होतोच, पण तीचीही दुःखे अनंत होती
असे आम्ही समदुःखी, क्षणीक सुखाचे होतो सोबती...

माझ्यातील 'मी' तर कधीच गेला
पण, तीने शोधण्याचा प्रयत्न केला
विचारांना माझ्या दाद तीने दिली
पुन्हा लेखनी घेण्याची ताकद मला आली....

आता विसरून दुःख सारे, घ्यावा सुखाचाच शोध
पण दुःखाशिवाय सुख मिळेना, केल तिने बोध...

तिचे ते म्हणणे रास्तच होते, रास्त तिच्या भावना
अजुनही उंच भरारी घेण्याच्या, खूप तिच्या कल्पना...

शब्द शब्द मग जळवू लागलो, काव्य करण्यासाठी
त्या शब्दांतून काव्य उमटले फक्त तिच्याचसाठी, फक्त तिच्याचसाठी...


*** लिंगूराम शापित